“Ik ben bang om mensen te kwetsen als ik voor mezelf kies. Bang om mensen boos te maken, verdriet te doen. Bang om afgewezen te worden. Bang om teveel ruimte in te nemen, of juist te weinig. En daardoor niet weten hoe ik dat überhaupt moet doen – ruimte innemen. Bang om alleen te zijn, maar ook bang om me te verbinden. Bang om te veel te geven, maar ook bang om te nemen. Bang om teveel aan mezelf te denken of juist te weinig. Bang om een losbol te worden of juist veel te gecontroleerd. Ik ben vooral bang om mezelf écht te laten zien, maar ook bang om een façade te hebben, ‘fake’ te zijn en dus bang om mezelf te verloochenen. Ik ben bang om afgewezen te worden, maar ook bang dat ik mezelf afwijs in wie ik in wezen ben…”
In tijden van een persoonlijke (loopbaan) crisis ben je bang. Bang voor wat je gaat voelen wanneer je bepaalde acties of situaties aangaat. Je raakt in de knoop, omdat je ziet dat in alle opties diepe angst verscholen zit. Dat bang zijn voor gevoelens zorgt er vaak voor dat je de actie niet uitvoert en daarnaast (wilt) stoppen met voelen. En voor je het weet, heb je een negatieve vicieuze cirkel te pakken waar je heel moeilijk uitkomt. Hoe laat je dit los??
Overleven
Als je voelt dat de grond onder je bestaan wegglijdt, probeer je angstvallig houvast te vinden. En je gaat vermijden, negeren en ontkennen wat je voelt. Dit wil ik niet zijn! En dit zeer ongemakkelijke gevoel wil ik niet voelen! Ik wil me zeker en goed voelen. Geslaagd ook, succesvol in het leven, strijdbaar, sterk, veerkrachtig…
Je zoekt een gevoel van zekerheid in dingen waar je controle over denkt te hebben (soms het begin van een verslaving aan roken, werken, eten, sporten, shoppen etc.). Dit gaat allemaal razend snel. Je kunt zelfs in een soort overleef strategie terecht komen. Je gaat vechten (tegen wat je niet wil voelen en bewijzen dat het niet waar is), vluchten (voor wat je voelt door het bijvoorbeeld te negeren of te focussen op alles wat je een soort ‘high’ gevoel kan geven) of je bevriest (en voelt niks en bent als verdoofd).
In alle gevallen voel je niet wat je echt voelt. Je wil hiervan weg. Het gevoel dat je niet wilt voelen, wordt hiermee in de spreekwoordelijke vriezer gezet. Hij komt er nadien net zo vers weer uit als je je gevoelens erin hebt gezet (Surprise!!). Soms leidt dit vermijden zelfs tot burn out klachten. En soms zelfs zonder dat je het door hebt!
Bang Voor Mijn Angst
Het helpt als je leert (h)erkennen wat je überhaupt voelt. Dat kan een fysieke spanning zijn, het kunnen gevoelens zijn over bepaalde situatie. Laten we als voorbeeld nemen dat je minder werk hebt dan eerder. Het gaat niet goed met de organisatie waar je voor werkt. Alles staat op losse schroeven. Je maakt je zorgen om het behouden van je baan, het betalen van je hypotheek of huur, je wordt gespannen en krijgt thuis ook nog eens ruzies met je partner. De spanningen lopen op.
Meestal voel je een of meerdere van de 3-B-emoties: Bang, Boos of Bedroefd. Erkennen begint met: het mag er zijn, je mag dit voelen (al mocht je het niet voelen, dan voelde je het toch wel..). Misschien ben je bang om in dit gevoel meegesleept te raken, er nooit meer uit te komen. Dat je juist door het er te laten zijn dat je zegt: ‘ik wil dit voelen en daarin blijven hangen’. Nee, je voelt het al, de spanning, angst, boosheid, het verdriet, whatever, het ís er al! Je hoofd gaat er alleen mee aan de haal, vindt er van alles van, trekt conclusies etc. Maar je gevoel was er al.
Het is als een gevoelsballon die je onder water wilt drukken. Dat kost je best veel concentratie en kracht. Alles wat je onderdrukt, blijft dus heel dichtbij je. En als je eenmaal wat controle erover hebt en je vergeet per ongeluk dat de gevoelsballon er was, dan popt hij zij weer boven water (Hoiii!). Juist door de gevoelsballon los te laten, er naar te kijken, het er in zijn volle aanwezigheid te laten zijn, kan het jouw loslaten en van je wegdrijven. Als je de gevoelsballon er kunt laten zijn, niet bang bent voor jouw angst op wat er kan gebeuren, dan wordt je vrijer. Nog verder, als ik mezelf toesta om bang te zijn voor alles waar ik bang voor ben, ontstaat er beweging.
Ja Maar…
Ja maar zo werkt dat helemaal niet, Eline. Jij hebt makkelijk praten. Ik voel me dan alleen maar slechter! En ik voel dan dat ik daar nooit meer uit kom. Dus dan probeer ik mezelf een beetje op te beuren. De kansen te zien, creatief te zijn, schouders eronder, focus op de toekomst, stel je niet aan, het is niet het einde van de wereld. Dat soort gedachten. Dat werkt toch veel beter?! Mijn omgeving helpt me daar dan ook wel bij, al voel ik me dan eigenlijk niet echt begrepen. Zeker niet als mensen zeggen dat ik even van de rust moet ´genieten´ nu ik wat minder werk heb…En als ik dan een keer vertel hoe ik me écht voel, dan probeert de ánder mij op te beuren. Ach joh, kop op, het komt wel goed!
Lief bedoeld hoor, maar ik voel me dan nog steeds diep van binnen precies hetzelfde – heel rot…Bovendien voel ik dat ik niet mag voelen wat ik voel. Het zou me ook helpen als de ander even gewoon naar me luistert. Me laat voelen wat ik voel. Dus eigenlijk werkt het misschien wel zo… Eigenlijk heb ik het nog nooit echt geprobeerd om met mijn gevoel te zijn, zonder er iets aan te veranderen. Even écht te luisteren naar mezelf. Ik wil er altijd vanaf, maar misschien houd ik het daardoor wel extra stevig vast…?
In Kwetsbaarheid Leven
“Ik ben bang, ik voel de grond onder mijn bestaan niet meer. Ik voel me kwetsbaar en nietig. Mijn hele leven is onzeker én dat is eigenlijk altijd zo geweest. De ogenschijnlijke zekerheden vallen weg én ze waren er eigenlijk nooit echt, al leek het wel zo. Ik ben helemaal op mezelf aangewezen en ik ben bang. Ik ben bang om te leven. Ga ik het redden? Wordt dit mijn dood? (Wat een gekke gedachte, denk ik dat echt?)
Zekerheid is maar schijn. Dat is altijd al zo geweest en zal altijd zo zijn. Er is dus eigenlijk niets veranderd. Tot nu toe heb ik al mijn tegenslagen in mijn leven voor 100% overleefd…Ik wil het leven toelaten zoals het komt. Niet verdoofd zijn, maar open en vrij de wereld instappen. Met mijn doodsangst in mijn rugzak. Bang dat ik niet alles uit het leven heb gehaald wat erin zit. Bang om een zinloos bestaan te hebben, zonder purpose. Laat ik maar ergens beginnen dan en er wat van gaan maken vandaag. Ik kan het altijd proberen…het kan zomaar afgelopen zijn…”