Waar persoonlijke ontwikkeling wat mij betreft voor een groot deel over gaat is ‘licht op je schaduwkant’ brengen. Dat klinkt mooi, maar wat is dat nou precies en hoe doe je dat?? Het is tenslotte niet voor niks een kant die je niet graag aan de buitenwereld wilt laten zien. Dus misschien vraag je je ook nog af waarom je dit überhaupt moet willen…
Allemaal heel terechte vragen denk ik. Laten we beginnen met waarom ik denk dat je dit (uiteindelijk) absoluut wil: je kunt jezelf als nooit te voren leren accepteren, omarmen. Je wordt ‘echter’ en daardoor betrouwbaarder, meer benaderbaar en ‘menselijker’ voor je medemens dan ooit te voren. De opsmuk gaat eraf zal ik maar zeggen. Dit klinkt in het begin misschien best spannend, aangezien je ‘kwetsbaarder’ wordt, bijvoorbeeld voor andermans meningen. Maar achteraf zul je ontdekken dat dit nou net de grootste misvatting is van allemaal!
Iedereen heeft in zijn leven maniertjes, ‘maskers’, ontwikkeld om dingen van zichzelf naar de buitenwereld te verbergen (mocht je nou denken dat jij dat niet hebt, dan nodig ik je bij deze juist uit om eens heel eerlijk naar jezelf te kijken). Met een ‘masker’ op doe je een poging om de beste versie van jezelf te laten zien. Je probeert je te conformeren aan een zelf ontwikkeld, volmaakt beeld, wat juist eerder de onvrede over jezelf en je leven voedt dan de zelfacceptatie.
Het gaat er dus om dat je leert om je eigen onvolmaaktheid te aanvaarden. Dit is niet alleen een verstandelijk stap (ja dit snap ik en ik werk eraan) maar ook een emotionele stap (je houdt dit namelijk niet voor niets bij de buitenwereld weg en kan dus ook kwetsbaar en pijnlijk aanvoelen).
Een belangrijke stap is te erkennen dat je je aan je onvolmaaktheden in jezelf en je leven stoort, dat je ze niet accepteert in jezelf. Waar baal je van bij jezelf? Wat moet écht beter/anders, anders deug je niet? Wat verberg je het liefst van jezelf? Het is die harde onaardige stem in jezelf die er doorheen gaat klinken als je het masker voorzichtig afzet. Dit is ook het meest pijnlijke en emotionele deel van het proces en doet je beseffen waarom je hem ook graag ophield.
Want pas als je je volledig van je ergernis over je onvolmaaktheid bewust bent, kunt je het aanvaarden. En als je dat lukt, kun je een ander ook gemakkelijker aanvaarden in zijn/haar onvolmaaktheden en echt meer plezier in het leven ervaren. Je wordt milder, positiever en toegankelijker naar jezelf en anderen en minder gevoelig voor negatieve opmerkingen of feedback.
Wil je eens onderzoeken hoe dat bij jou zit? Mail me gerust voor een vrijblijvende kennismaking!